Tekrar Merhaba

Herkese merhaba. 

Hayatınızda değişen görünürde hiçbir şey olmayan; ama sürekli koşturduğunuz ve yorulduğunuz bir dönem oldu mu? Ben tam da o dönemden geçiyorum. Uzun zamandır da buraya uğramamıştım ve hayatımdaki son gelişmelerden haberdar etmek istedim sizleri. 

Öncelikle aile meselelerine gelelim. 4 aylık ama bana 4 yıllık gibi gelen uzun bir süreç sonucunda sonunda babam anlaşmalı boşanma için belgeyi imzaladı ve 3 gün sonra dava olacak. Biz bu süreçte ev tuttuk, elektrik açtırdık, eşyaları ayarladım. Ancak su açtırmak için ikametgah gerektiğinden ve babam yeni adresi öğrenmesin diye su açtırma ve temizlik olayını dava sonrasına bıraktık. Keşke suyu açtırıp  temizliği önceden halletseydik de boşanma işi biter bitmez çekip gidebilseydik bu evden. Ama sanırım bir haftalık süreç daha olacak önümüzde. 

Bunun dışında kardeşim lise giriş sınavına girdi. Puanı çok iyi değil ve bu durum kimseyi şaşırtmadı çünkü bizim ev kafa toplanıp ders çalışılabilecek bir ev değil. Ben de üniversiteye gidip ders çalışabilen biri olduğumu ama ortam müsait olmadığı için o zamana kadar çalışmadığımı fark etmiştim. Eğer güzel sanatlar lisesi için yetenek sınavı güzel geçerse başka bir okul düşünmüyoruz zaten. O yüzden umarım yetenek sınavı iyi geçer. İçten içe kıskanıyorum. Güzel sanatlar lisesinde okumak, konservatuvara gitmek benim her zaman hayalimdi çünkü. Ama o gerizekalı babamın bu okullara gidersem orospu olurum düşüncesi nedeniyle hiç alakam olmayan bir konuda yıllarımı harcamış oldum. 

Son olarak da iki haftadır gittiğim iki iş görüşmesinden bahsetmek istiyorum. Neden bilmem, genelde ne zaman iş görüşmesine gidecek olsam regl olduğum ilk günlere denk geliyor ve zaten mahvolmuş bir yorgunluk ve ağrıyla kendimden geçmiş halde insanların karşısına çıkıyorum. Ama geçen hafta gittiğimde kendimi çok kötü hissetmiyordum ve ağrım azdı. Neredeyse bir buçuk saat yol gittim ve görüşmede sadece adımı sordular. Ve bu kadar evet. Geri döndüm. Ne boktan değil mi? Dün gittiğim iş görüşmesi de inanılmaz tuhaftı. Hayatımdaki iş görüşmelerinin en garibi diyebilirim. Bir yatırım danışmanlığı şirketi ve pandemide tamamen şirket kapatılmış. Yani şu an hiçbir çalışan yok. Adam çocukluğundan itibaren başladı anlatmaya. Hiç susmuyor. Sanki bu evde diye bunalan karısı bunu evden kovmuş ve adamın da dili şiştiği için boşuna ilan açmış sohbet etmek amacıyla gibi. Gitti bira aldı, anlattı da anlattı. Salı günü tatile gideceklerini ve Ağustos sonuna kadar sadece ofiste benim olacağımı söyledi. Tabii muhtemelen sigorta yapmak için vakit olmayacak be ben 2 ay ücretsiz çalışacağım orada? O kadar anlamsızdı ki her şey. Saat 1'de görüşme başladı ve akşam 7'ye doğru bitti. Çıktığımda kendimi hipnotize olmuş gibi hissettim. Bugün de güvenemediğim için işe kendimi uygun bulmadığımı ve başkasıyla görüşmesini söyledim ve konuşmayı bitirdim. 

Buraya hiç uğramadım ve yazacak ne çok şey birikmiş bunu fark ettim. Eskisi gibi her gün yazar mıyım bilmiyorum; ama Mayıs ve Haziran ayında okuduğum ve izlediğim şeyleri bir yazarım. :)