Cumartesi Sohbeti #2

Herkese merhaba. Bugünkü yazı aklımdan çıkmış tamamen. Hemen arada kaydettiğim şeyleri bilgisayara atıp bu haftayı biraz konuşmaya başlayalım. 

Öncelikle 1 Mayıs işçi, emekçi gününü anmak istiyorum. Eylemlerine katılmayı en sevdiğim gündür bu gün. Bu yıl maalesef evdeyiz. Pandemi de işçiler için çok zorlayıcı bir dönem oldu. Kafede çalışan işçilerden fabrika işçilerine kadar en umursanmayan insanlar yine işçiler oldu. Önlem alınmaksızın insanlar bir yerde tıkılıp kaldı. İşlerine rahatça son verildi, sonrası hiç düşünülmedi. 1 Mayıs eylemine en ihtiyaç duyulan zamanlar aslında bu dönemler.

Samara'nın yorumu gerçekten harika :D İnsanlar nasıl da meraklı üstüne vazife olmayan şeylere karışmaya. Bir kadının bir kadını kısıtlamaya çalışması ayrı bir olay zaten. Özgür olmayanlara başkasının özgürlüğü batarmış. 

Evet. Bu işin bir sınırı yok. İnsanlar yavaş yavaş alıştırılıyor hukuk dışı işler görmeye. Zaman makinesiyle geleceğe gittiğimizde korkudan ve mutsuzluktan öleceğimiz bir ülke görmek istemiyorsak şimdiden en ufak bir hukuksuzluğa dur demek gerekiyor. Gerekiyorsa dökülmek gerekiyor sokağa. 

                                                                   Gençlik şu şekilde.

Aa doğru.