Ağaç Ev Sohbetleri #86

Herkese merhaba :) Bu haftanın konusu bana bayağı eğlenceli geldi ve yazmak istedim. :) Hemen haftanın konusuna geçiyorum:

"Çocukken size aile ve akrabalar tarafından yalanlar söylendi mi, kandırıldınız mı, inandırıldınız mı? Veya, siz yalanlar söyler miydiniz, hayali olaylar uydurur muydunuz? Masum yalanlar tabii ki, seni leylekler getirdi gibi"

Öncelikle şunu söylemem gerek. Ben çok saf, hemen kandırılabilen bir çocuktum :D  Hala bana söylediklerine nasıl inandığıma güler, benimle dalga geçerler :) Ben de gülüyorum. Çünkü bu kadarına da inanmazsın diyeceğiniz şeyler var kandırılmalarım arasında :D Ancak ben de az değildim. Yalan söylemekten ziyade oyunculuğa da çok meraklı olduğumdan senaryolar uydurup oynar, evdekileri deli edermişim. Hatta öyle ortamlarda bu hayali olayları oynarmışım ki rezillik çıkarırmışım :)

İnandığım en büyük yalan: Ankara'da doğup büyüyen bir çocuk olarak yaz tatillerinde denize gitmek benim için en heyecan verici şeydi. :) Ama ailem akşam yolculuğu yapmayı sevmediği için tatil yerine geldiğimizde genelde saat 16.00-22.00 arası olurdu (gittiğimiz yerin uzaklığına bağlı olarak). O saatten sonra da yol yorgunu olunca karşılarında hadi hemen denize girelim diyen çocuğa ne yalan söylenir: "Deniz kapandı". Ben oflaya puflaya buna inanırmışım mecburen. Yahu saf çikolata! Deniz hiç kapanır mı!?

Beni en olumsuz etkileyen yalan: Ayakta bir şey yediğimde ya da içtiğimde hep: "Aman kızım öyle yapma, bacaklarına gider yoksa" derlerdi. Zaten çocukluk dönemi boyunca boyu kısa olan ve bacakları da tombik olan ben bu yalan yüzünden çok uzun süre pişmanlık yaşadım :D 

Minik yalanlar: Kahve içme kara kız olursun :D Küçükken de kahve içmeye meraklıymışım. Engelleyebilmek için böyle derlermiş. Ne kadar racist diyememişim tabii o zamanlar :D Haberim yoktu öyle şeylerden. Sonra şey var: "Sen yemezsen dayın yer, sen uyumazsan bu güzel yastıkta dayın uyur, vb.". Ben anneannem, dedem, teyzem ve dayımla yaşıyordum küçükken. Dayıma da sinir olduğum için beni hep onu öne sürerek kandırırlardı. Ben de hemen kanardım :) 

Gelelim benim yatığım ve söylediğim şeylere:

1. En akıllıca yalanımdan başlamak istiyorum. Küçükken bayramlarda vs. tanımadığım insanlarla yakın olmaktan, onları öpmek zorunda olmaktan nefret ederdim. Bu yüzden bu kişilere her zaman grip olduğumu ve onları öpemeyeceğimi söylerdim. 
Not: Ben de parasız el öpmeyenlerdenim :D

2. Oynamayı en sevdiğim roller: Kocası Amerika'nın İzmir'inde asker olan tek başına yaşayan, sürekli hamile olan ve doğum yapan kadın :D Kendimi o kadar acındırır ve ağlarmışım ki insanlar şok olurmuş. Sancım geldi diye bir başlarmışım ki sonu gelmezmiş :) Ha bir de o kadar çocuğa nasıl bakıyordun diyebilirsiniz... Çocuklardan sıkılınca cami avlusuna bırakıyormuşum :D

3. Esnafla boş sohbet etmeye bayılırdım küçükken. Annemlerin iş yerine yakın olan bakkala gidince birkaç kez ona gördüğüm bir rüyamı anlatmıştım. O da beni eğlenceli bulmuş ve canı sıkılıyormuş sanırım ki her gittiğimde rüya görüp görmediğimi sormaya başlamıştı. Ben de hem kendimi hem de onu eğlendirmek için görmesem de rüya görmüş gibi anlatır dururmuşum bir şeyler :)