Potansiyele Ne Kadar Güvenmeli?

Herkese merhaba. Dün okuduğum bir kitapta daha önce üstünde durmadığım, düşünmediğim bir şeye denk geldim ve aydınlanma yaşamış gibi oldum. :) Sizlere de bundan bahsetmek istiyorum. Aslında kitap psikoloji, kişisel gelişim kitabı değildi. Ancak bu konu öyle bir hava uyandırabilir (Aşağı kitabın adını da bırakacağım; ama sırf bu tür konularla ilgili olduğunu düşünüp yanıltmak istemediğim için bu bilgiyi eklemek istedim). 

Kitapta şöyle bir alıntı var: "Her potansiyel, aynı şeyin aynı türden potansiyelsizliğidir"... "Potansiyel, hem olabilir hem de olmayabilirdir. Çünkü potansiyel, olmak ile olmamaya eşit uzaklıktadır" ..."Var olan potansiyel, tam da edimsele dönüşemeyen potansiyeldir. Bu potansiyel, edimsellik bağlamında, edimselliğini askıya alarak yaşıyor". 

Düşününce o kadar mantıklı geliyor ki. Bir insana potansiyelinin olduğunu söylemek çoğu zaman bir iltifat gibi algılanıyor. Oysa potansiyelin varlığının eyleme dönüşmediği sürece pek de önemi yok. Yapmadığımız şeyleri yapmışız, yapacakmışız gibi konuşmayı öyle severiz ki biz. Bir bakarız o işi yapacak ne heves kalmış, ne enerji kalmış... O zaman şu andan itibaren potansiyelin varlığına sevinmek yerine biraz şimdiye kadar yapmış olduklarımızı düşünelim. Bakalım elimizde gerçekten neler var. Eğer elde fazla bir şey yoksa hazır ay sonuna geldik... Güzel bir plan yapalım. Eğer hayattaysak her şeyin telafisi vardır çünkü. 

Not 1: Alıntı yaptığım kitap: Kutsal İnsan, Giorgio Agamben

Not: Bu ay çok kitap okumuşum. Yarın sizlerle paylaşmak için güzel fotoğraflar çekmeye çalışacağım. :)