Biraz Meydan Okuma

Herkese merhaba. 

Burada sürekli ruh halimin ne kadar kötü olduğunu bahsediyorum; ama sanki kendim için hiç çabalamıyormuş gibi görünürsem size madalyonun sadece bir yüzünü gösterir gibi hissederim. Bu yüzden bugün bir takım meydan okumalardan bahsedeceğim. 

Öncelikle bu blogu açtığımda her gün gelip bir şeyler yazarım gibi bir düşüncem yoktu. Ama 65 gündür (hatta bugünle birlikte 66 olacak) her gün yazmışım. Bunu hala bir meydan okuma olarak görmüyorum. Çünkü öyle yaparsam yazmak istemem büyük ihtimalle :) Ama bu durumdan memnun olduğumu söylemeden geçemeyeceğim. Güzel insanlar gördüm, onların yazdıklarını okudum. Burada günün belli bir dilimini geçirmek bana iyi geliyor.

Şimdi asıl meydan okumaya gelelim:

1. Evet. Yaşamaya bayılan biri değilim; ama bu hayatı yaşıyorsam kesinlikle sağlıklı yaşamaktan yanayım. :) Zaten her zaman kendine çok dikkat eden biriydim. Küçüklüğümde hayatımın büyük bir bölümünü kaplayan epilepsi nöbetleri sağ olsun çok küçük yaşta her şeye dikkat etmek zorunda kaldım. :) Tüm arkadaşlarım güneşli havalarda dışarda oynarken ben güneşin gitmeye başladığı zamanları bekledim. Uykuma, beslenmeme hep dikkat etmek zorundaydım. Küçükken insana yük gibi geliyor; ama sanırım bu hayat tarzı bana biraz yerleşmiş. Şimdi de beslenmeme, hareketli biri olmaya özen gösteririm. Ama biraz kendimi salmıştım açıkçası. Bu yüzden kendime meydan okuduğum ilk konu saçma paketli yiyecekleri tüketmeye bir son vermek. Ayda 5 gün harici bunlardan tüketmeme konusunda kararlıyım şimdilik. Bir de spor var tabii. Her gün spor yaptığım günlere geri dönmek istiyorum bir an önce.

2. Çok tembelleştiğimden bahsetmiştim. Yani odaklanmak, bazı şeyleri yapmak artık eskisi kadar kolay gelmiyor. Ama günde 3 saat tezim için çalışmam için kendime meydan okuyorum. 

3. Sosyal medya kullanım süresini düşürmek. Telefon ayarlarına girip direkt süre ayarladım. Daha önce de bunu yapmıştım aslında. Kısa süre içinde alışıyorum. Yarım saatlik Instagram ve 15 dakikalık Twitter. Zaten Twitter beni mahvediyor. Sinirlerimin bozulması ya da neden yine bu dünyaya gözlerimi açtım demek için bir kere keşfet kısmına bakmak yeterli oluyor. O yüzden çok girip bakmak istemiyorum.

4. Sonuncusunu da sevgili AuseesuaBlog'un Instagram hikayesinde gördüm. Aslında bu yazıyı paylaşmak da bu sayede aklıma geldi. :) Kendisi 100 gün boyunca her gün İngilizce çalışmak için kendisine meydan okumuş. Ben de aynı şeyi İspanyolca çalışmak için yapacağım. Zaten uzun zamandır her gün yarım saat kadar çalışıyordum. Dil öğrenirken ne kadar çalıştığımız değil sürekliliği ne kadar sağladığımız daha önemli geliyor bana. Bu yüzden bence harika olacak bu meydan okuma. :)