Selam Gerçek Dünya

Evet bir buçuk günlük gezinin ardından eve dönüş yaptım. Güzel zamanlar ne kadar çabuk geçiyor. Gitmem, gelmem bir hayal gibi. Tuhaf. Eve gelir gelmez de gerçek hayat darbesini yememek olmazdı tabii. İlk olarak yazılması gereken bir tez bölümü. Ama bu durum zaten aşikardı. Kendimi yoğunluğa hazırlamıştım yani. Bu konuda bir sıkıntı yok. Ama diğer gerçek bayağı yüzüme yüzüme vurdu. bu haberi tabii ki mutlu mutlu babam verdi. Çünkü başıma gelen kötü şeyler, sıkıntılar onu çok mutlu eder. Yıkılmamı, ölmemi bekliyor desem iyi; ama o bu hayatta sürünmemi istiyor daha çok. Tam da istediği şey oluyor zaten. HA Rİ KA!

Ben nedense 2022 yılında başlayacak diye bildiğim KYK kredisinin geri ödemesi bu temmuzda başlıyormuş. Artık kesinlikle istediğim bir iş yapma hayalim yok. Tek isteğim bari şu yasaklar kalksa da bir yerde bulaşıkçı falan olsam; ama şu taksitleri ödeyecek para olsun elimde. Üniversitelerde kadro açılmıyor. Açılanlar bize uymuyor. Uyan kadroların sahipleri zaten belli vs. Zaten ülke olmuş öğrenci düşmanı. Nereden ayrımcılık yapacak bir şey bulsak da tüm gençlerin hayatı kaysa diye bakıyorlar.

Herhangi bir yerde asistanlık vs yapayım desem neredeyse 1 buçuk yıldır haftada minimum 5 ilana başvuruyorum. Özel sektör de bizi istemiyor. Sanki biz bayılıyoruz özel sektöre. Arkadaşlarımın hepsi özel sektörde ve mesai saati diye bir şey yok. Gece gündüz çalışıyorlar. Madem öyle bir bulaşıkçı olurum, evde mesaim olmaz. Zihnimi boşuna yormam vs. öyle değil mi? Tabii bunun için kafelerin falan açılması lazım. Hayat tam bir bok. Gerçekten öyle. Şimdi yeşil çayımı içip tez yazmaya devam edeceğim. Görüşmek üzere.