İçimde Bir Bayram Havası

Herkese merhaba.

Bugün yazı neden gecikti? Çünkü ben bugün o kadar çok şey yapmayı planladım ki... Anca aklıma geldi burası.

Genelde bayramlarda babaannemi vs. ziyarete giderdik ta ki bu pandemi dönemine kadar. Sonra gidemedik tabii. Bizimkiler de sağlıkçı olduğu için ve zaten Covid-19 geçirdiğimiz için aşılardan sonra geliriz demişler babaanneme. Son anda alınan kararla bugün gitmeye karar verdiler ve ben sonunda evde tek başıma kaldım. O kadar çok özlemişim ki yalnız kalmayı. 

Üniversite başlayana kadar evde kitap okumak ve boş şeylerle uğraşmak dışında hiçbir şey yapmazdım. Asla ders çalışabilen biri değildim ve kendimi tembel zannediyordum bu yüzden. Meğer benim çalışamıyor olmamın nedeni, odamın hep dağınık olmasının nedeni evden kaynaklanıyormuş. Üniversiteye gittiğim gün, ilk gece sıkıntı yaşarım belki diye düşünüyordum. Ama öyle huzurlu uyudum ki. Sevgisiz, gergin bir evde büyümenin tüm acısını yurt odasındaki o gece, hayatımın en rahat uykularından birini uyuyarak acısını çıkardım sanırım. Kendi kurallarımla, kendi istediğim gibi yaşamak bana çok şey kattı. Anladım ki ben planlı yaşamaya aşık biriyim; ama ailemin evinde asla öyle yaşayamadığım için bu kadar zorlanıyormuşum. Tabii üniversite bitip geri döndüğümde aynı sıkıntılar tekrar başladı. Hatta üniversitenin son 1 buçuk senesi tek başıma eve çıkıp kendi düzenimde yaşadıktan sonra aile evi benim için bir kabus oldu :) 

Bugün evden herkes gidince öyle mutlu oldum ki. Gerçi kimse yokken bile hala burayı kendi evim gibi hissedemiyorum; ama en azından her şey dilediğim gibi olacak 3 gün boyunca. Sevincimi sizinle de paylaşayım dedim. Şimdi markete gidip akşam yemeği için bir şeyler alacağım. Görüşmek üzere.