Biz Olmak Çok Zormuş

Bir türlü sevemiyoruz birbirimizi. Sevmeyi geçtim birbirimize saygı duymayı öğrenememişiz. Korku, aradaki ilişkiye engel olmuş. Birbirimizi öcü gibi görmüş düşman olmuşuz birbirimize. Kişileri desteklediği siyasi partiye, cinsel yönelimine, dinine, diline, rengine, milletine göre ayırmışız. Anlayışsız yoksunu olmuşuz. Herkes özgür demişiz; ama bizim gibi olduğu sürece ona bu özgürlüğü vermişiz. Sonra ne mi olmuş? İşte, gündemdeki olayları görüyorsunuz. Zülfü Livaneli'nin Huzursuzluk kitabında çok beğendiğim bir yer vardı. Aşağı ekliyorum. 

"Harese nedir, bilir misin oğlum? Arapça eski bir kelimedir. Bildiğin o hırs, haris, ihtiras, muhteris sözleri buradan türemiştir. Harese şudur evladım: Develere çöl gemileri derler bilirsin, bu mübarek hayvan üç hafta yemeden içmeden, aç susuz çölde yürür; o kadar dayanıklıdır yani. Ama bunların çölde çok sevdikleri bir diken vardır. Gördükleri yerde o dikeni koparır çiğnemeye başlarlar. Keskin diken devenin ağzında yaralar açar, o yaralardan kan akmaya başlar. Tuzlu kanın tadı dikeninkiyle karışınca bu, devenin daha çok hoşuna gider. Böylece yedikçe kanar, kanadıkça yer, bir türlü kendi kanına doyamaz ve engel olunmazsa kan kaybından ölür deve. Bunun adı haresedir. Demin de söyledim, hırs, ihtiras, haris gibi kelimeler buradan gelir. Bütün Orta Doğu'nun âdeti budur oğlum, tarih boyunca birbirini öldürür ama aslında kendini öldürdüğünü anlamaz. Kendi kanının tadından sarhoş olur."

Evet, sınırlar her zaman hayalidir. Ancak bir bölgenin kültür üzerinde, yaşam tarzı üzerindeki büyük etkisini görmezden gelemeyiz. Biz birbirimizi yer olduk bu ülkede. Halk içinde de kazanan bulamazsınız. Peki ben şu an Boğaziçi Üniversitesi öğrencisi miyim? Hayır. Cinsel yönelimim de hetero. Peki neden bu konuyla ilgili yazıyorum burada? Çünkü konu ve yer bununla sınırlı değil. Boğaziçi Üniversitesi'ndeki rektör ataması, bir gecede açılan bölümler ülkede türünün tek örneği değil. Bugün cinsel yönelime karşı yapılan ayrımcılık hayatın birçok alanında kadınlara da yapılıyor. Belki gün gelecek ayrımcılık çok sert şekilde dine, millete yönelecek. "Ben, Malala" kitabında Martin Niemöllere ait hiç unutamadığım dizeler vardı. Sizlerle paylaşmak istiyorum:

Önce komünistleri götürdüler,

Sesimi çıkarmadım, çünkü komünist değildim.

Sonra sosyalistleri götürdüler,

Sesimi çıkarmadım, çünkü sosyalist değildim.

Sonra sendikacıları götürdüler, 

Sesimi çıkarmadım, çünkü sendikacı değildim.

Sonra Yahudileri götürdüler,

Sesimi çıkarmadım, çünkü Yahudi değildim.

Sonra Katolikleri götürdüler,

Sesimi çıkarmadım, çünkü Katolik değildim.

Sonra beni götürmeye geldiler,

Benim için sesini çıkaracak hiç kimse kalmamıştı.