Kendimi Nasıl Affedebilirim?

Bugünün meditasyon konusu beni çok zorladı. Evet, konu kendimi affetmek olunca hep zorlanıyorum. Kendi hayatıma sahip çıktığım yaşa gelinceye kadar yapamadığım şeyler için hep babamı suçladım. Çünkü bana engel olan tek şey oydu. Büyüyüp bunları yapmakta özgür olduğumda ise elimdeki imkanlara rağmen yine istek ve hayallerimden uzak durdum. Çünkü o günkü kadar kendime güvenmiyor, inanmıyordum. Çok ünlü bir tiyatrocuyla çalışmak için seçilen kişi, bilmem kaç seçmeyle koroya kişi alan kurumdan seçilen kişi sanki ben değildim artık. O inancı kırmıştı babam. Haliyle bundan sonra kendimi eleştirir oldum. Acımasızca… ve kendimi bu konuda hiç affetmedim. Kendimi başarısız görmemin en önemli nedeni de belki budur. Ben sadece çocukluk hayallerini gerçekleştiremeyen biri değilim. Ben onları gerçekleştirmeyi deneyemedim bile. Artık bunların hayalini bile kuramıyorum.

Kendimi etiketleme davranışında çok sık bulunuyorum. Çoğu zaman başarısız ve kötü biri olduğumu düşünüyor ve iyi şeyleri asla hak etmediğimi/etmeyeceğime inanıyorum. Ama geçmişte olanları bırakıp kendimi affedebilmem ne güzel olurdu. Şu an bunu düşünmek bile imkansız geliyor bana. Kafamdaki bu otomatik etiketleme davranışından vazgeçip kendime inanmak, kendimi affetmek belki de çok uzun zaman alacak. Başlangıç olarak yapabileceğim tek şey ise bu davranışta bulunduğumu fark ettiğimde durup düşünmek sanırım. Önüme güzel bir fırsat çıktığında geçmişi hatırlayarak güvenimi zedelemek hiçbir işe yaramıyor. Sadece beni daha da dibe çekiyor.

Umarım bir gün kendimi affedebilirim.