Bazı Yazılar Bağırır

Bu ara internette evinin fotoğrafını paylaşanlar oluyor. Sonra bazıları yorum atıyor... Evin siyasi görüşü var diye. Ona bayağı gülüyorum. Aynı şeyi okuduğum şeyler için de ben hissediyorum. 

Bir sosyoloğun hayattan kopuk olması, yaptığı bilimi kötüye kullanması o kadar sinirimi bozuyor ki inanamazsınız. AÖF Çocukluk Sosyolojisi kitabını okumaya devam ediyorum bu ara. Yazar bu bilgiyi neresinden uydurduysa Türk kültüründe kız ve erkek çocuklar arasında bir fark olmadığından bahsederek başlıyor yazısına. Ancak üstünden 2 cümle geçmeden dil, sembol ve uygulamalar dahil olmak üzere ne kadar ayrımcı bir noktada olunduğu çok açık bir şekilde gözlemlenebiliyor. Hemen size kitaptaki birkaç alıntıyla birlikte örnek vereyim:

Türkler kız ile erkek çocukları arasında bir ayrıma asla gitmemişlerdir. ... "Ata oğlu ataç doğar" şeklinde sarf edilen cümleler Türklerde var olan düşünceyi net olarak ortaya koymaktadır. Bunun yanı sıra eski Türklerde doğacak çocuğun kız ya da erkek olduğunu öğrenmek için "Tilki mi, kurt mu?" ifadeleri de kullanılmıştır. Eğer tilki denirse doğacak çocuğu kız olacağı, eğer kurt denirse doğacak çocuğun erkek olacağı anlaşılmıştır. Burada tilki sinsilik, kurnazlık özelliği ile kurt ise yiğitlik timsali ile öne çıkmaktadır. ... Yine eski Türklerde ataerkil bir yapı mutlak egemen olduğundan çocuğun velayeti de babanın üzerinde olurdu. Ailede babanın töreleri geçerliydi"...

İşte yazı böyle devam ediyor. O kadar çelişkili ifadeler var ki. Eğer bir toplumun ataerkil olduğu kabul ediliyorsa kız ve erkek çocukları arasında ayrıma gidilmediği düşüncesi baştan sona aykırı bir ifade oluyor. Bu yazının sonraki bölümlerinde yazar oldukça yaşlı olduğunu belli eden ifadelerde de bulunuyor. Yeni nesle, yetişme şekline demediğini bırakmamış. Ancak bu konuda da düşünceleri çok sığ kalmış kendisinin. Eskiden çocukları komşuya vs. emanet etme konusundan çok büyük özgüyle söz etmiş, sokakta oynamayan çocukların durumunu inanılmaz derecede kötülemiş. Ancak bir sosyolog olarak zamanın dinamik yapısını gözden kaçırmış. Çocukların artık büyüklerin ufak bir versiyonu olduğundan ve bunun toplumu olumsuz etkilediğinden, arkadaş tavrı benimseyen ebeveynlerin çocuklarını ne kadar yanlış yetiştirdiklerinden bahsetmiş haddine olmayarak. Bazı noktalarda doğru şeylere parmak basıyor olsa da sosyolog diye geçinen bir yazarın bu kadar taraflı ve zamanın gerekliliklerini göz ardı ederek yazması komik.